دسته: نامه های من به رعنا

کنار رود ، تنهاییِ من ، با یاد تو ، میرقصد رعنا…
کنار رود ، قاصدکی در انتظار باد آه میکشد …
کنار رود ، طبیعت آرام گرفته در آغوش فصلهایی که میگذرند.
و من ، دریایی از  بی تو ، در فصلی به نام تو ، جاودانه مانده ام رعنا.
خیره میشوم به آب ،
آب میگذرد و من ،
غرق میشوم در تکرار نبودن های تو …. ،
ابرها می آیند ، میبارند ، میگذرند ،
قاصدک با باد میرود ،
همه چیز میگذرد رعنا …
من از نگاه تو اما ،
نمیگذرم …

تقدیم به باد
برسد به دست رعنا

آرش منتظری

ساده مینویسم رعنا
به سادگی نگاه تو

دنیا پر از پدیده هاست …
و گاهی ما خودمان را به درون آنها می اندازیم و در آنها غرق میشویم
امّا یک غریق ، هیچگاه به زیبایی محیطی که در آن غرق است ، نمی اندیشد رعنا…

پرنده ها در دل آسمان زیبا ، پرواز میکنند. امّا غرق در آسمانند و دیگر زیبایی آسمان را نخواهند دید…
دیگر از خود پرواز لذت نمیبرند ، و پرواز میشود وسیله ای برای رسیدن به یک خواسته…

ماهی ها ، از زیبایی دریا چیزی نمیدانند چون تمام عمرشان غرقند…

انسان ، خیلی اوقات در روزمرگی های زندگی غرق میشود و دیگر زندگی برایش زیبا نخواهد بود و تنها وسیله ای میشود برای رسیدن به خواسته های جسم…
سرآخر ، هم با حسرت عمری که زود گذشته به دل خاک میرود…

یک چیز را میدانی ؟
شبها به خواب میرویم
تا هر روز زیبایی زنده بودن را در صبح روشن ، درک کنیم…

 

گاهی از هر چه در آن غرق شده ای ، بیرون بیا رعنا و خودت را دوباره پیدا کن…

همچون قطره های آب که در زیر نور آفتاب ، بخار میشوند و از دل ابر ، به زیبایی و وسعت دریایی مینگرند که خودشان آنرا ساخته اند…

عشق هم یک پدیده است…

اگر در آن غرق شوی ، تنها وسیله ای میشود برای رسیدن به خواسته یا همان معشوق و در لحظه ی وصال ، دیگر عشقی وجود نخواد داشت…

باید از عشق فراتر رفت تا زیباییش نمایان شود.

برای درک زیبایی یک پدیده نباید در آن غرق بود و این قانون طبیعت است رعنا…

تقدیم به باد ،
برسد به دست رعنا …

کنار رودخانه ای به نام زمان ،
تکیه داده ام به سنگ  ،
به تماشای قرنها نشسته ام
و برای تو مینویسم اینبار از خاطره …
زمان ، توالی اکنونهاست و خاطرات تصاویر همان اکنونها که دیگر نیستند
در این دنیا ، هر پدیده ای به محض وقوع ، دیگر پدیده نیست و به ماهیتی مطلق و تغییر ناپذیر به نام خاطره تبدیل میشود
انسان عادت کرده با نقش و تصویر زندگی کند . انسان نقشها را دوست دارد و نقشها همیشه دوست داشتنی …
خاطرات ما را آرام آرام ، رام میکنند
هیچگاه تبدیل نمیشوند و هیچگاه تغییر نمیکنند
خاطرات جای خود را با هم عوض نمیکنند
خاطرات خیلی نجیبند ….
تا پایان عمر ما را همراهی میکنند ، باوفایند درست مثل رعنا
جایت چقدر خالیست رعنا…
آواز رود ، زیباست …. آرامم میکند  ولی نه به اندازه ی آغوش تو
هم اکنون  یک برگ پاییزی روی آب میرقصد و آواز هجران از درخت را به گوش ماهی های رود میخواند و میدانم که برگ هم محصور در حصار زمان است و خواهد رفت  . برگ رفت …
دیگر توان نوشتن نیست ، زمان فکر کردن به توست .
مرا با خودم تنها میگذارم تا با تو آرام شود …

تقدیم به باد
برسد به دست رعنا